בס"ד

EEN GEDACHTE OVER PARSHAT MATOT-MASEI 5785

Gebaseerd op Numeri 32:1-7 Met inzichten van Haamek Davar, Rabbi Mordechai Broyer en hedendaagse reflectie.

Het Bijbelse Verhaal (Numeri 32:1-7)

De zonen van Ruben en de zonen van Gad nu hadden een zeer grote veestapel. Zij zagen het land Jazer en het land Gilead, en zie, het was een plaats voor vee.
Toen kwamen de zonen van Gad en de zonen van Ruben en spraken tot Mozes en tot Eleazar, de priester, en tot de leiders der gemeente, zeggende:
"Het land dat de L-rd voor het aangezicht van de gemeente Israël heeft neergeslagen, is een land voor vee, en uw dienaren hebben vee."
Zij zeiden: "Als U ons gunstig gezind bent, laat dit land dan aan uw dienaren als bezit gegeven worden en neem ons niet mee over de Jordaan."
Maar Mozes zei tegen de zonen van Gad en de zonen van Ruben: "Zullen jullie broers ten strijde trekken, terwijl jullie hier zitten?
Waarom ontmoedigt u nu de zonen van Israël om over te steken naar het land dat de L-rd hun gegeven heeft?"

Het verzoek van Ruben en Gad

De stammen van Gad en Ruben, die grote kuddes vee bezat, merkte op dat het land ten oosten van de Jordaan - bij Jazer en Gilead - ideaal was voor hun dieren. Dus benaderden ze Mozes met een verzoek:


"Laten we hier blijven en dit land erven, in plaats van over te steken naar het Beloofde Land."

Mozes' scherpe reactie

Mozes reageert heftig.
Hij beschuldigt hen ervan dat ze hun broeders in de steek hebben gelaten aan de vooravond van een verovering. Meer nog, hij herinnert hen aan een pijnlijke geschiedenis:
Toen hun voorouders geen geloof hadden en weigerden het land binnen te gaan, ontstak G-ds woede.

Mozes' reactie, gezien in het licht van alles wat hij met het volk had meegemaakt, is volkomen begrijpelijk. Dit moment gaat niet in de eerste plaats over geografie - het gaat over het gewicht van de geschiedenis, van gebroken hoop en van de diepe verbondenheid van een leider met zijn missie.

Hun verduidelijking

De stammen reageren respectvol:
Ze zullen inderdaad huizen en schaapskooien bouwen op dit land - maar eerst beloven ze om hun broeders vergezellen in de strijdniet naar huis terugkeren tot alle de stammen hebben hun erfenis ontvangen.

Mozes stemt in - als ze zich aan hun belofte houden. Hoewel het land ten oosten van de Jordaan geen deel van het oorspronkelijke Beloofde LandHet zou aan hen worden gegeven als een voorwaardelijke erfenis.

Commentaren: Wat is er echt aan de hand?

Haamek Davar: Angst vermomd als praktisch

De Haamek Davar suggereert hun echte motivatie was misschien helemaal geen vee.
Misschien vreesden ze oorlogof zelfs gevreesd te leven zo dicht bij G-ds aanwezigheid in het heilige land. Hun redenering was dus gehuld in praktische overwegingen - maar geworteld in een gebrek aan emunah.

Mozes vreesde dat dit een gevaarlijk precedent zou scheppen - en in feite was dat al gebeurd. De episode met de verspieders had laten zien waar een gebrek aan geloof toe kon leiden: wanhoop, rebellie en ballingschap.

Maar wacht - hadden ze G-ds wonderen niet gezien?

Deze stammen waren opgegroeid omringd door het bovennatuurlijke:

Dus hoe konden ze nog steeds gebrek aan geloof?

Rabbi Mordechai Broyer's Inzicht:

"Wonderen brengen iemand niet tot emoena. In plaats daarvan bereidt emoena het hart voor om de wonderen te zien."

Wat betekent dat?

1. Emunah is een houding van het hart

Geloof is niet het resultaat van wat je ziet - het is een spirituele lens die je al in je draagt. Het opent het hart om G-ds hand waar te nemen.

2. Wonderen kunnen onopgemerkt blijven

Zonder geloof kunnen zelfs grote wonderen worden afgedaan als toeval of menselijke inspanning.

3. Geloof maakt ontvankelijk

Als je vertrouwt, word je gevoelig voor G-ds aanwezigheid - in zowel het wonderbaarlijke als het alledaagse.

4. Geloof op basis van wonderen is kwetsbaar

Als je geloof afhankelijk is van zichtbare wonderen, wat gebeurt er dan als er geen wonder gebeurt?

Toepassing voor vandaag - Zelfs voor Noachiden

Voor Noahiden - rechtvaardigen onder de naties - er is geen letterlijke Beloofd Land zoals Eretz Yisrael.
Maar er is een geestelijke erfenis: een goddelijke rol in het creëren van een rechtvaardige en G-ddelijke wereld.

Hun "Kanaän" is geen plaats op de kaart, maar een missieom te leven volgens de Zeven wetten van Noachen om met eerbied en integriteit voor de Schepper te wandelen.

De fout van Gad en Ruben is dus een boodschap aan wij allemaal:

Een recente parallel

Toen Iran zijn ongekende aanval op Israël lanceerde, geloofden maar weinigen dat de uitkomst gunstig zou kunnen zijn. En toch - door een keten van verdedigingssystemen, menselijke moed en ja, ongeziene hulp - werd de dreiging afgeslagen.

Was het gewoon technologie? Was het puur geluk?

Voor iemand zonder emoena - misschien.
Maar degenen die geloven zal herkennen: ook dit was een wonder.

En zij zullen zeggen:

23 Dit is wat de L-RD doet; het is geweldig in onze ogen.כג  מֵאֵת ד', הָיְתָה זֹּאת; הִיא נִפְלָאת בְּעֵינֵינוּ.

(Psalmen 118:23)

Door Angelique Sijbolts
Met dank aan Rabbijn Tuvia Serber voor de feedback

Bronnen:

Psalm 118:23

Thora: Numeri 32:1-7

Haamek Davar op Numeri 32:7

Rabbijn Mordechai Broyer, commentaar op geloof en wonderen

Midrasj en Rasji over de rol van angst en leiderschap


Teksten Mechon Mamre

© Copyright, alle rechten voorbehouden. Als je dit artikel leuk vond, moedigen we je aan om het verder te verspreiden.

Onze blogs kunnen tekst/quotes/verwijzingen/links bevatten die auteursrechtelijk beschermd materiaal bevatten van Mechon-Mamre.org, Aish.nl, Sefaria.org, Chabad.orgen/of VraagNoah.orgdie we gebruiken in overeenstemming met hun beleid.