בס"ד

Masay (Nummers 33-36 )

Bamidbar, 33:1: "Dit zijn de reizen van de Kinderen van Israël die het land Mitsrayim verlieten volgens hun groepen, in de handen van Mosjé en Aäron."
Bamidbar Rabbah, 23:3: "Het is analoog aan een koning wiens zoon ziek was. Hij nam hem mee naar de ene plaats om hem te genezen. Toen ze terugkwamen, begon zijn vader alle reizen te vertellen en zei: "Hier sliepen we, hier hadden we het koud, hier had je hoofdpijn." Zo ook zei de Heilige, Gezegend is Hij, tegen Mosjé: "vertel voor hen alle plaatsen waar zij Mij vertoornd hebben", daarom staat er: "dit zijn de reizen".

In de Torah portie van deze week vertelt de Torah over de 42 kampementen waar het Joodse volk stopte tijdens hun lange reis van Egypte naar het Land Israël. Waarom is het zo belangrijk voor de Tora om zoveel woorden te wijden aan schijnbaar onbelangrijke informatie?

De Midrasj legt uit met een analogie van een Koning wiens zoon ziek is, en dus neemt de Koning hem mee naar een plaats waar hij genezen zou kunnen worden. Wanneer ze terugkeren, vertelt de Koning over elke reis en wat daar gebeurde, zoals toen het kind hoofdpijn had. De Midrasj concludeert dat op een vergelijkbare manier, G-d vertelt waar het Joodse volk Hem boos maakte.

De Midrasj legt uit dat G-d de plaatsen waar het Joodse volk zondigde en hun daaruit voortvloeiende straffen wilde navertellen. Dit roept alleen maar de vraag op: wat was het voordeel van het herhalen van zulke onplezierige gebeurtenissen?

De Limmudei Nissan1 antwoordt dat dit ons een belangrijk idee bijbrengt over hoe mensen terugkijken op de minder glorieuze momenten in hun levensgeschiedenis. De natuurlijke neiging van de meeste mensen is om hun ongunstige geschiedenis te vergeten en de lei schoon te vegen. De Tora leert ons dat dit een verkeerde houding is. Het is belangrijk om ons verleden te herinneren, zelfs als dat verleden incidenten bevat die ons niet trots maken.

Waarom is dit het geval?

Een van de redenen is dat de enige manier waarop we zullen weten hoe we in de toekomst beter kunnen zijn, is door te leren van ons verleden. Rabbijn Yissachar Frand citeert een beroemde uitspraak van de Amerikaanse filosoof George Santayana: "Zij die niet leren van de geschiedenis zijn gedoemd die te herhalen." In deze geest is de reden dat de Tora alle kampementen catalogiseert om ons te leren, in de woorden van Rabbi Frand:

"Ja, er waren momenten in je verleden waarin je viel, maar je was in staat om terug te stuiteren van die momenten. Ja, er waren momenten in je verleden waarin je niet goed handelde, maar je was in staat om jezelf eruit te trekken door je sterke karakter. Dat zijn belangrijke lessen die een mens moet kennen. Een persoon is de som van zijn ervaringen - goede en slechte. Een houding van "ik wil het verleden gewoon vergeten" zal een persoon verdoemen om opnieuw te falen. De Tora vindt het de moeite waard om de 42 kampementen op te sommen om deze les te leren - dat het leven een reis is. De reis is soms geen rechte lijn - het heeft ups en downs, pieken en dalen. Er zijn glorieuze momenten en minder glorieuze momenten. We moeten ze niet uit ons geheugen wissen.

Rabbi Frand vertelt vervolgens het volgende verhaal in verband met dit idee. Iemand stelde hem eens een vraag. Hij had een kind dat het heel moeilijk had om zich te verloven en te trouwen. In de loop van de jaren die deze persoon nodig had om zich te verloven, stelden de ouders een losbladig notitieboekje samen van alle verschillende suggesties voor afspraakjes die in de loop der jaren werden voorgesteld en overwogen. Het werd een behoorlijk dik compendium. De vader zei tegen zichzelf dat wanneer zijn kind zich uiteindelijk verlooft, "ik dit notitieboekje ga verbranden".

Dit was geen totaal nieuw idee. Het was de 'gewoonte' van sommige mensen om hun hypotheek te verbranden als ze eindelijk klaar waren met betalen. Het is ook nog steeds gebruikelijk voor sommige scholieren om hun studieboeken te verbranden als ze afstuderen. Deze handelingen symboliseren een opvatting dat dit deel van iemands leven graag voorbij is en uit de geschiedenis wordt gewist. Dit is hoe de ouder zich voelde met betrekking tot de shidduchim van zijn kind.

Rabbi Frand vertelde hem dat hij er niet zeker van was dat dit de juiste Torah benadering was: "Ik vertelde hem dat deze ervaring een reis was waarin er ups en downs waren (waarschijnlijk vooral downs), maar het was een reis waar iemand hopelijk van gegroeid is. Het is niet iets om te vernietigen alsof het nooit gebeurd is."

Het bewijs van Rabbi Frand was de les van de 42 kampementen. G-d wilde dat het Joodse volk zich zou herinneren wanneer ze fouten maakten en wanneer ze moeilijkheden en mislukkingen doorstonden. Deze gebeurtenissen werden niet overbodig toen het Joodse volk uiteindelijk Israël binnenkwam. Integendeel, ze droegen bij aan de opbouw van de Joodse natie en op dezelfde manier maakt iemands eigen geschiedenis hem.

Rabbi Frand adviseerde deze ouder dat, ondanks het feit dat er pijnlijke momenten verbonden waren aan dit notitieboekje, de kronieken van de moeilijke periode waarin zijn kind probeerde de voorbestemde partner te vinden toch niet iets is dat verbrand moet worden. Ze moeten worden bewaard en beschikbaar zijn, zodat het van tijd tot tijd mogelijk zal zijn voor zowel het kind als de ouder om te zeggen: "Kijk wat ik heb meegemaakt en kijk waar ik vandaan kom."

Mogen we het allemaal verdienen om te leren van ons verleden, zelfs als het niet zo prettig was.

Door Rabbijn Yehonasan Gefen

Opmerkingen

  1. Geschreven door Rav Nissan Alpert zt"l, aangehaald door Rav Yissachar Frand, shlit'a.

WEKELIJKSE TORAH PORTIE,

Het leidende licht
door Rabbi Yehonasan Gefen

Lees meer van dit Aish.com artikel

© Copyright, alle rechten voorbehouden. Als je dit artikel leuk vond, moedigen we je aan om het verder te verspreiden.

Onze blogs kunnen tekst/quotes/verwijzingen/links bevatten die auteursrechtelijk beschermd materiaal bevatten van Mechon-Mamre.org, Aish.nl, Sefaria.org, Chabad.orgen/of VraagNoah.orgdie we gebruiken in overeenstemming met hun beleid.