Onderwijs door aanmoedigen

Vayishlach (Genesis 32:4-36:43)

Door Rabbi Yehonasan Gefen

Het Tora-gedeelte van deze week eindigt met een verslag van de genealogie van Esau. Te midden hiervan wordt ons verteld over de geboorte van Amalek, de stamvader van de natie die er voortdurend naar zou streven het Joodse volk te vernietigen. ‘En Timna was een bijvrouw van Elifaz en Elifaz baarde Amalek.’ (1) De Talmoed informeert ons over de achtergronden van deze verschrikkelijke gebeurtenis. “Timna was een prinses, maar ze wilde zich bekeren. Ze kwam naar Abraham, Izaäk en Jacob [om zich te bekeren] maar zij wilden haar niet accepteren. Ze werd toen een bijvrouw van Eliphaz, de zoon van Esau. Ze zei dat het beter was om een dienstmaagd voor deze natie te zijn in plaats van een machtige vrouw in een andere natie. [Als resultaat] werd Amalek, die Israël veel pijn zou bezorgen, uit haar geboren. Wat is de reden [dat dit incident Amalek voortbracht]? Omdat zij [de voorvaderen] geen afstand van haar hadden moeten nemen.” (2) Rashi legt uit dit betekent dat ze haar hadden moeten toestaan ​​zich te bekeren. (3)

Het lijkt duidelijk dat de voorouders voldoende reden hadden om Timna’s pogingen om zich bij hun land aan te sluiten, af te wijzen. Ze waren zich bewust van het kwaad in Timna’s natuur. Bijgevolg weigerden ze haar toe te staan ​​zich bij het Joodse volk aan te sluiten. Waarom werden ze zo hard gestraft voor hun schijnbaar juiste beslissing?

Rabbi Chaim Shmuelevitz legt uit dat we hier leren dat hoe slecht een persoon ook is, men hem niet volledig moet afwijzen. (4) Zolang er enige hoop blijft dat de persoon zijn manier van leven zal verbeteren, is het verboden om afstand van hen te nemen en daardoor elke kans op berouw wegnemen. Blijkbaar was er genoeg verborgen potentieel in Timna dat het rechtvaardigde dat ze lid werd van de Joodse natie.

Rabbi Shmuelevitz zegt dat we een soortgelijke les leren met betrekking tot Abrahams relatie met zijn eigenzinnige neef, Lot. Abraham scheidde zich pas van Lot toen een geschil hun relatie dreigde te verzuren. Abraham ontving geen profetie terwijl Lot bij hem was. Niettemin zag Abraham ervan af Lot op afstand te houden totdat hij bemerkte dat er geen hoop was om Lot’s geestelijke afdaling te voorkomen. Ondanks alle inspanningen en zelfopoffering van Abraham om Lot te helpen, bekritiseren de rabbijnse bronnen hem nog steeds omdat hij afstand heeft genomen van zijn neef. “Rav Yehuda zegt, er was woede tegen onze vader Abraham op het moment dat hij zijn neef van hem scheidde; God zei: ‘Hij (Abraham) klampt zich aan iedereen vast, maar aan zijn eigen neef klampt hij zich niet vast?!’ “

We hebben gezien hoe onjuist het is om iemand af te wijzen als er enige kans is om hem te redden. Wat is dan de juiste aanpak om dit moeilijke vraagstuk aan te pakken?

De Ohr HaChaim HaKadosh werpt licht op hoe om te gaan met een eigenzinnig kind in zijn uitleg waarom Isaak Esau wilde zegenen in plaats van Jacob. Hij stelt dat Isaak zich volledig bewust was van Esau’s lage spirituele niveau, en toch wilde hij hem de zegeningen geven. Hij schrijft: “De reden dat Isaak de slechte Esau wilde zegenen, was dat hij geloofde dat door het ontvangen van de zegeningen hij (Esau) ten goede zou veranderen en zijn levenswijze zou verbeteren, omdat rechtvaardige mensen pijn voelen wanneer hun kinderen kwaad doen en hij (Isaac) probeerde hem te helpen zijn manieren te verbeteren. En het is mogelijk dat het zou hebben gewerkt.” (7)

De Ohr HaChaim legt niet uit hoe het geven van de zegeningen aan Esau hem ertoe zou hebben gebracht zijn wegen te verbeteren. Het is mogelijk dat het geven van de zegeningen aan Esau hem grote aanmoediging zou geven en hem zou laten zien dat zijn vader geloof had in zijn vermogen om de erfenis van de voorouders voort te zetten. Zo’n blijk van vertrouwen zou op zichzelf de katalysator kunnen zijn om Esau ertoe te brengen zijn wegen te veranderen. Hieruit leren we dat het aanmoedigen en tonen van geloof in de eigenzinnige persoon een belangrijk hulpmiddel is om hem te helpen vertrouwen in zichzelf te vinden en hem de kracht te geven zijn levenswijze te veranderen.

We zien dit principe met betrekking tot een opmerkelijk verhaal over Rabbi Jitschak Hutner. Er was een student in zijn yeshiva die erg worstelde met zijn leerproces. Als gevolg daarvan had hij een ernstig gebrek aan zelfvertrouwen en bevond hij zich in een grote spirituele afdaling. Op een keer gaf Rabbi Hutner een complexe les in de Talmoed en deze student stelde een schijnbaar gewone vraag. Rabbi Hutner antwoordde alsof hij een ingenieuze vraag had gesteld en herhaalde deze tijdens de lezing meerdere keren met grote bewondering. Het ontvangen van zoveel bewondering van zo’n geweldige rabbijn gaf de jongen een enorme boost van zelfvertrouwen. Als gevolg hiervan ervoer hij na deze ene gelegenheid een ongelooflijke ommekeer in zijn zelfvertrouwen, leren en algemene naleving. (8) Door deze jonge man te laten zien dat hij inderdaad in staat was om te leren,

We leren van het incident met Timna dat het afwijzen van een persoon als een hopeloze zaak een zeer ernstige zaak is. We leren ook van de uitleg van Ohr HaChaim in Parshas Toldos dat het tonen van geloof in een persoon een geweldige manier is om hem te helpen zijn wegen te veranderen. Deze principes zijn ook van toepassing op onze algemene houding en gedrag ten opzichte van onze kinderen, studenten en mensen om ons heen. De Talmoed vertelt ons dat we met onze linkerhand moeten wegduwen en met onze rechter naar binnen moeten halen, dat we positieve bekrachtiging voorrang moeten geven boven kritiek. Anderen laten zien wat hun inherente goed is, is de meest effectieve manier om verbetering tot stand te brengen. Mogen we het allemaal verdienen om het beste in onszelf en de mensen om ons heen naar boven te halen.

Rabbijn Yehonasan Gefen

Besef dat een vertaling altijd een vertaling is, daarom ook de verwijzing naar het origineel https://aish.com/107936749/

OPMERKINGEN

1. Vayishlach, 36:12.

2. Sanhedrin, 99b .

3. Rasji ibid.

4. Sichos Mussar, Parshas Pinchar, Maamer 85.

5. Bereishis Rabba, Hfdst. 41:8 .

6. Zie Maamer 85 volledig voor andere voorbeelden van dit principe.

7. Ohr HaChaim, Toldos, 27:1.

8. Gehoord van My Rebbe, Rav Yitzchak Berkovits die dit verhaal hoorde van naaste familieleden van de student.

Opmerkingen van Angelique; wat leren wij hiervan?

Het is vandaag de dag binnen het onderwijs algemeen bekend dat tegenover elke negatieve opmerking je er 7 moet plaatsen om de negatieve opmerking te neutraliseren. Een negatieve opmerking heeft ontzettend veel impact op de ziel van een persoon waardoor mogelijk potentieel zich niet kan ontwikkelen. We moeten altijd vertrouwen blijven hebben in de mogelijkheden van mensen en elke kleine positieve ontwikkeling opmerken en gebruik om uit te vergroten, zodat iemand tot volle wasdom komt.