Exodus 1:1-6:1

God begunstigde de vroedvrouwen  – en het volk nam toe en werd zeer sterk. En omdat de vroedvrouwen God vreesden maakte Hij hun huizen.” (1)

Yocheved en Miriam riskeerden hun leven om Joodse jongetjes te redden van de moord door de Egyptenaren. God beloonde hen door er ‘huizen’ van te maken – Rashi legt uit dat ze het verdienden om de moeders te zijn van de lijnen van Kohaniem (priesters), Leviiem en koningen. Rabbi Moshe Feinstein vraagt: als hun belangrijkste beloning deze ‘huizen’ waren, waarom onderbreekt de clausule “en het volk nam toe en werd zeer sterk” in de beschrijving van hun beloning? Aangezien de ‘huizen’ het beschreven voordeel waren, lijkt het logisch dat daarop onmiddellijk het vers zou moeten volgen dat zou zeggen dat “God bevoordeelde de vroedvrouwen en maakte huizen voor hen.”

Hij antwoordt dat hun belangrijkste beloning niet de huizen waren, maar de toename van het volk, aangezien hun ware verlangen en vreugde de uitbreiding van de Joodse bevolking was. Dus nadat het vers stelt dat God hen ten goede kwam, wordt er onmiddellijk melding gemaakt van de daaruit voortvloeiende expansie van het Joodse volk; dat was hun belangrijkste beloning, de huizen waren slechts een secundaire bonus voor hun grote angst voor God.(2)

Er kunnen verschillende redenen zijn waarom iemand een vriendelijke daad verricht. Het kan zijn omdat hij weet dat het een mitswa is om vriendelijkheid te betrachten; het kan zijn omdat hij deze persoon een gunst verschuldigd is, of het kan te wijten zijn aan tal van andere mogelijke factoren. We kunnen uit de uitleg van rabbijn Feinstein leren dat de belangrijkste bedoeling die we zouden moeten hebben als we iemand helpen (evenals de algemene bedoeling om een ​​mitswa te doen) is dat zij baat hebben van onze actie. Het kon Yocheved en Miriam niet schelen welke beloning ze zouden krijgen voor het redden van Joodse levens; ze wilden alleen dat de levens werden gered. God beloonde hen door hun acties te laten slagen en daardoor groeide het Joodse volk.

De zoon van Yocheved, Mozes, erfde dezelfde toewijding aan anderen. Hij zag het lijden van zijn volk en riskeerde zijn leven om hen te helpen. Hij haalde Farao over om hen een rustdag te geven zodat ze Sjabbat konden vieren en hij toonde grote bezorgdheid voor de schapen in zijn kudde. Het was vanwege de verdienste van deze acties dat God tot hem sprak bij de Brandende Braamstruik en hem tot leider van het Joodse volk maakte. Hij wilde niets liever dan ze bevrijden uit de verpletterende slavernij in Egypte, en zijn beloning was dat hij het verdiende om degene te zijn die ze uitschakelde.

Deze les is relevant op veel gebieden van ons leven, maar misschien wel het belangrijkste met betrekking tot onze carrières. Veel mensen hebben het geluk betrokken te zijn bij een baan waarbij ze anderen helpen. Het is echter vrij eenvoudig om zich primair te concentreren op het geld dat ze ontvangen voor het leveren van hun service. Rabbi Avraham Pam werd ooit behandeld door een tandarts en hij merkte op hoeveel deze tandarts mensen hielp in zijn beroep. De tandarts antwoordde dat dit een mooi bijkomend voordeel was van zijn baan, wat impliceerde dat de belangrijkste reden dat hij het deed was om de kost te verdienen. Rabbi Pam antwoordde dat het geld dat hij verdiende eigenlijk een bijkomend voordeel was, maar dat het belangrijkste doel zou moeten zijn om mensen te helpen een gezond gebit te krijgen.

We weten dat de ultieme beloning voor Yocheved en Miriam in de Volgende Wereld zou zijn – het gevolg van hun pure motieven. Als een persoon met dergelijke motivaties daden van vriendelijkheid verricht, kan hij zichzelf verzekeren van ruimschoots voordeel in de Volgende Wereld. De Atler van Slobodka merkte ooit de zelfopoffering van bakkers op – in die tijd stond de bakker heel vroeg in de ochtend op om de gemeenschap van brood te voorzien. Ze verrichtten een ongelooflijke daad van vriendelijkheid door zo vroeg op te staan ​​zodat mensen dit essentiële goed zouden hebben. Hij merkte echter op dat als de bakker het alleen doet om in zijn levensonderhoud te voorzien, hij zijn belangrijkste bron van beloning in de Volgende Wereld verliest. Vriendelijke daden verrichten is iets geweldigs en verdient een grote beloning, maar laten we de focus niet verliezen op wat onze intentie zou moeten zijn – anderen helpen.

Geschreven door Rabbijn Yehonasan Gefen

Besef dat een vertaling altijd een vertaling is, daarom ook de verwijzing naar het origineel https://aish.com/112150789/

OPMERKINGEN

1. Sjemos, 1:20-21 .

2. Darash Moshe, Parsha Shemos.